Choroby

CHOROBY 

Nawet najbardziej zadbane świnki czasami chorują. Codzienna obserwacja ich zachowania pozwala na zauważenie ich gorszego samopoczucia. Zwierzę, któremu coś dolega, jest przeważnie znacznie mniej ruchliwe niż zazwyczaj, (lub, jeśli mamy skalę  porównawczą, od innych świnek) i często wykazuje brak apetytu. Sierść traci naturalny połysk, staje się matowa i nastroszona. W większości wypadków samodzielne leczenie nie daje pożądanych rezultatów, dlatego lepiej skontaktować się z weterynarzem, który zbada naszego zwierzaka i zaleci stosowanie odpowiedniej kuracji. Jednak my mimo wszystko też jesteśmy w stanie pomóc naszemu małemu przyjacielowi, lecz należy pamiętać, iż w żadnym razie nie zastąpimy mu opieki lekarskiej.

BIEGUNKA -Przeważnie wynika z nieodpowiedniej diety, lecz może być również wynikiem nagłej zmiany jadłospisu. Flora bakteryjna przewodu pokarmowego wymaga kilku dni na przyzwyczajenie się do nowego pożywienia, dlatego wszystkie zmiany w diecie należy przeprowadzać stopniowo. Jeśli biegunka trwa dłużej niż 1-2 dni, lub jeśli towarzyszą jej jeszcze inne objawy, takie jak podwyższona temperatura, bolesność w okolicy brzusznej czy apatia, konieczna jest konsultacja z lekarzem weterynarii, ponieważ przypuszczalnie jest to infekcja bakteryjna. 

ZAPARCIE-Spowodowane jest zbyt małą ilością pasz wilgotnych w diecie świnki. Uzupełnienie niedoborów powoduje zazwyczaj szybką poprawę

STANY ZAPALNE DZIĄSEŁ-Organizm świnki morskiej nie jest w stanie samodzielnie syntezować witaminy C (kwasu askorbinowego). Jeśli jej ilość w diecie jest niewystarczająca, w pierwszej kolejności objawia się to stanami zapalnymi dziąseł - opuchlizną i krwawieniem. Podanie preparatów zawierających witaminę C powoduje szybkie cofnięcie objawów i powrót do zdrowia. 

SKALECZENIA-Świnki rzadko kaleczą się w czasie wzajemnych konfliktów. Zdarza się jednak, że zwierzę zrani się np. o źle zabezpieczony drut w klatce. Jeśli nie nastąpiło obfite krwawienie, świadczące o poważniejszym urazie, rankę  należy przemyć wodą utlenioną i pozostawić bez opatrunku 

CHOROBY SKÓRY-Objawiają się drapaniem, ubytkami sierści lub zaczerwienieniem skóry. Przyczyną drapania są najczęściej wszy lub pchły. Identyfikacji pasożyta powinien dokonać lekarz weterynarii, który następnie przepisze odpowiednią kurację. Świnka może też zostać zaatakowana przez świerzbowce, pasożyty należące do roztoczy. Żywią się one limfą i tkankami głębokich warstw naskórka, powodując świąd w miejscu inwazji. Świnka silnie się drapie, a ciało jej pokrywa się strupami i ranami. Również jej stan ogólny pogarsza się - traci ona apetyt, chudnie, jest osłabiona, siedzi nieruchoma z nastroszoną sierścią. Sposób leczenia powinien podać weterynarz. Tylko nieliczne środki przeciw pasożytom nadają się dla świnek, dlatego przedtem należy je sprawdzić. Świnkę posypaną odpowiednim środkiem przeciw pasożytom należy włożyć do świeżo umytej klatki z nową ściółką, by nie dopuścić do wtórnego zakażenia. 

PRZEZIĘBIENIA-Lekkie przeziębienie objawia się wydzieliną z nosa i brakiem połysku oczu. Świnkę należy przenieść do cieplejszego pomieszczenia (ok.23°C-26°C) i skonsultować się z weterynarzem. Przenosząc chorą świnkę do weterynarza należy szczególnie zadbać o odpowiednią temperaturę w pudełku i osłonę przed wiatrem. Jeśli objawy się nasilają i (lub) co gorsza towarzyszy im szeleszczący oddech, kaszel, nastroszenie sierści, wszystko wskazuje na zapalenie płuc, wizyta u weterynarza jest niezbędna. Ze względu na łatwe przeziębianie się świnek nie należy ich kąpać i szczególnie uważać, gdy z jakiegoś powodu ich sierść jest mokra. Z tego samego powodu klatka świnki nie powinna stać w miejscu narażonym na przeciągi, wilgoć, ani na zimnej podłodze. By zapobiec przeziębieniom należy zadbać o właściwą ilość witaminy C w pokarmie świnki. Przeziębienia są bardzo groźne dla świnek, nawet niewielki katar może stać się przyczyną ich śmierci.

PASOŻYTY WEWNĘTRZNE-Najczęstszymi pasożytami wewnętrznymi u świnek morskich są tasiemce, nicienie i motylica wątrobowa. Na zaatakowanie przez te pasożyty wskazują min. utrata masy ciała i zmiany w wyglądzie odchodów. U zdrowego zwierzęcia kał jest dość suchy, o barwie od brązowej do zielonej ,a nawet w razie karmienia marchwią pomarańczowej, a burakami czerwonej. Jednak czerwona barwa kału może być też oznaką choroby, można więc przestać dawać śwince buraki i marchew, a jeśli barwa nie zmieni się zacząć uważniej obserwować świnkę oraz udać się po poradę do weterynarza, szczególnie gdy towarzyszą temu inne objawy. Aby zapobiegać zarobaczeniu świnki należy chronić ją przed żywicielami pośrednimi pasożytów (inne kręgowce, owady). Niektóre pasożyty można wykryć tylko przez laboratoryjne badanie krwi i kału. 

PASOŻYTY ZEWNĘTRZNE-Świnka która często się drapie i skubie zębami własną sierść, sygnalizuje że należy przejrzeć jej futro. Najprawdopodobniej przyczyną tego zachowania jest zdarzająca się w zaniedbanych hodowlach inwazja pasożytów skórnych. Są to najczęściej wszoły, małe ok. milimetrowej długości białe owady, wyglądem przypominające nieco wszy. Opanowują one przede wszystkim owłosione okolice głowy i szyi zwierzęcia, nie omijając delikatnej skóry wokół oczu. Rzadziej zdarzają się pchły przeniesione na świnkę z innego zwierzęcia. Skutecznym środkiem przeciwko pasożytom są preparaty o nazwie Neguvon i Putaryl, które stosuje się w postaci rozcieńczonego płynu do kąpieli. Zabieg taki najlepiej przeprowadzać pod kontrolą lekarza weterynarii, a pomieszczenie świnek zdezynfekować i przemyć gorącą wodą. 

UDAR CIEPLNY I SŁONECZNY-Udar słoneczny jest spowodowany bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. By do niego nie dopuścić nie należy narażać świnki na zbyt długie działanie słońca, zapewniając jej zacienioną kryjówkę np. podczas spaceru po trawie. Udar cieplny powoduje zbyt wysoka temperatura, np. w samochodzie, dlatego nie należy przewozić świnki w gorące dni. W żadnym wypadku nie należy zapominać o stałym dostępie świeżej, przegotowanej i wystudzonej wody. Objawami udaru mogą być ciężki lub przyspieszony oddech, apatia, trudności w utrzymaniu się na nogach, niekontrolowane ruchy. Czasem dziąsła świnki ulegają przekrwieniu. W ostateczności zwierzę może stracić przytomność. Należy tu zwrócić uwagę, że objawy te nie są specyficzne, tzn. mogą być spowodowane inną chorobą. Jeśli jednak świnka zaczyna wykazywać któryś z tych objawów, a my zdamy sobie sprawę, że świnka rzeczywiście była ostatnio narażona na działanie wysokiej temperatury lub promieni słonecznych należy podejrzewać udar. Trzeba wtedy przenieść świnkę w zacienione, chłodniejsze miejsce. Można również dodatkowo ochładzać ją lekko skrapiając zimną wodą czy włączając wentylator (ale tak by świnka nie miała możliwości dotknąć wirujących łopatek wiatraka) i koniecznie zapewnić śwince chłodną, przegotowaną wodę do picia. Jeśli nasze zabiegi nie dają rezultatów należy natychmiast zanieść świnkę do weterynarza, gdyż przedłużający się udar może doprowadzić do uszkodzenia mózgu, śpiączki a nawet śmierci świnki. Oczywiście należy zadbać, by warunki w jakich transportujemy świnkę jeszcze nie pogorszyły sytuacji (temperatura nie może być za wysoka, a świnka musi być osłonięta przed działaniem promieni słonecznych oraz mieć wodę do picia). 

NIEDOBORY WITAMIN Z GRUPY B ORAZ WITAMINY A-Objawiają się  porażeniem mięśni i nerwów oraz niedowładami. Przyczyną może być bardzo monotonna i uboga dieta. Poprawę przynosi zazwyczaj wzbogacenie karmy w świeże warzywa i zieleninę oraz ziarna zbóż (szczególnie pszenicy). 

ZAPALENIE PŁUC-Objawia się chrapliwym i przyspieszonym oddechem. Obserwuje się gorączkę, nastroszenie sierści, ogólne osłabienie i apatie. Do takiego stanu naszego zwierzaka może doprowadzić wilgotna ściółka, przeciągi i nagłe wahanie temperatur. Świnkę należy wtedy przenieść do oddzielnego pojemnika wyłożonego suchym i czystym sianem, który umieszczamy w spokojnym i cichym miejscu. Należy też podnieść temperaturę pomieszczenia do ok. 22^oC, można w tym celu wykorzystać lampę z małą żarówką, wtedy nagrzejemy sam pojemnik ze świnką. Poleca się też wkropienie zwierzęciu do pyszczka kilku kropel alkoholu. Jednak najlepiej skontaktować się z weterynarzem w celu przeprowadzenia kompletnej kuracji. 

PARALIŻ ŚWINEK MORSKICH-Choroba ta jest charakterystyczna tylko dla tych gryzoni, inne zwierzęta domowe nie mogą się nią zarazić. Objawia się gorączką, spadkiem masy ciała, osłabieniem mięśni i niedowładem tylnych kończyn. Choroba jest pochodzenia wirusowego i pojawia się najczęściej w zbyt zatłoczonych hodowlach. Niestety jak dotąd nie ma na nią lekarstwa. Zaleca się oddzielenie chorego zwierzęcia od reszty stada i staranne obserwowanie pozostałych osobników. 

BEZPŁODNOŚĆ-Przyczyn może być kilka. Najczęściej powodem jest zbyt uboga dieta, szczególnie niezbyt bogata w witaminę E. Wtedy rozwiązaniem jest podawanie zwierzętom skiełkowanej pszenicy, sałaty, kapusty i świeżych gałązek drzew. Kolejnym powodem niemożności powiększenia hodowli jest nadwaga świnek. Efekty tutaj przyniesie dieta warzywna. Jeszcze innymi powodami mogą być: przegrzanie, stresy wywołane zbyt dużym tłokiem w klatce oraz brutalnym obchodzeniem się ze zwierzętami lub po prostu nie przestrzeganie zasad higieny. Gdy warunki ulegną poprawie szybko doczekamy się powiększenia naszego stadka. 

ROPNIE-Pojedyncze ropnie, o niewielkich rozmiarach można usuwać samodzielnie. Nacina się je czystą, zdezynfekowaną żyletką, a wydzielinę osusza gazikiem. Ranę i najbliższą okolicę skóry należy przemyć środkiem bakteriobójczym i powtarzać zabieg, gdy rana źle się będzie goiła. W przypadku pojawienia się większych ropni lub wyłysień konieczna będzie wizyta u specjalisty. 

PROBLEMY Z SIERŚCIĄ-Matowa i nadmiernie liniejąca sierść oznacza, że zwierzę ma źle zestawioną dietę. Przyczyną wzajemnego wyskubywania futerka jest nudzenie się świnek albo przegęszczenie w stadzie, co rodzi z kolei niepokój i nerwowość zwierząt. Innym powodem takiego zachowania może być niedostatek błonnika w pokarmie świnek. Sposoby likwidowania takich zachowań polegają na podaniu świnkom gryzaków lub innych zabawek (np. tekturowa rolka pozostająca po papierze toaletowym, lub ręcznikach kuchennych), powiększeniu pomieszczenia, gdzie przebywają świnki lub dostarczeniu im odpowiedniej ilości błonnika w postaci siana, lub innej karmy bogatej w ten składnik. Pomaga również podawanie do paszy sypkiego mleka w proszku. Zdrowy, lśniący wygląd sierści przywraca podanie do pokarmu ćwierć łyżeczki oleju lnianego lub pół łyżeczki grubo zmielonego siemienia lnianego. 

PRZEROST PAZURÓW-Przyczyną jest przebywanie świnki przez długi czas na nie dość twardym podłożu. Wtedy końce pazurków nie mogą się ścierać. Gdy są za długie utrudniają zwierzęciu chodzenie i mogą deformować całą stopę. Pazury z tendencją do przerastania najlepiej regularnie przycinać obcinarką do paznokci lub małymi nożyczkami. Trzeba jednak przy tym uważać, aby nie uszkodzić żywej tkanki pazura, przez którą przepływają naczynia włosowate. Takie rany są bardzo bolesne dla zwierzęcia i trudno się goją, ze względu na ciągły kontakt z podłożem. Ułatwimy sobie zadanie dokładnie oglądając pazurek pod światło.  

PRZEROST ZĘBÓW-Jest zazwyczaj skutkiem diety ubogiej w twardy pokarm. Może się jednak zdarzyć, że świnka ma nieprawidłowy zgryz, a więc właściciel nie jest temu winny. Nadmierna długość zębów utrudnia zwierzęciu pobieranie pokarmów, prowadzi do wychudzenia, a w skrajnych przypadkach do zagłodzenia. Niewielki przerost można usunąć przy pomocy pilnika do paznokci i drugiej osoby, która będzie trzymała zwierzątko. Ale zawsze bezpieczniej jest udać się z tym problemem do weterynarza.